Toch geen zon

Zondag 25 januari 2015: met een van de logees ga ik naar de Zuidpier van IJmuiden. Het is winter en er zal niet zo veel te zien zijn, maar het gaat aardig weer worden is voorspeld en het blijft gewoon fijn om zomaar een eind de zee in te kunnen lopen zonder natte voeten te krijgen. Eerst maar eens langs de Marina waar wat Dodaarsjes dobberen. De Aalscholvers zijn in broedkleed met fiere kuiven en witte wangen, ze zien er mooi uit. Op de pier zie ik een bekende die vertelt dat er brilduikers zijn, en inderdaad zien we later heel ver weg drie stelletjes die helaas niet onze kant opvliegen. Voor iemand uit het binnenland zijn de zee en zijn bewoners altijd aantrekkelijk. Logee verbaast zich over de hoeveelheid mesheften, die lange dunne schelpen, op het strand. Ik zie ze niet eens meer, maar het moeten er honderdduizenden zijn.
Steenlopers zijn leuk en niet schuw, de Paarse strandloper is best bijzonder en een nieuwsgierige Gewone zeehond duikt af en toe op. Alleen de Oeverpiepers willen niet op de foto, maar we zien ze regelmatig.
Het weer is toch zijn eigen gang gegaan en heeft zich niet aan de voorspellingen gehouden.

Zilvermeeuw en Aalscholver

Brilduikers

Dodaars

Fuut

Gewone zeehond

Grauwe ganzen

Grote Mantelmeeuw

Steenlopers temidden van de mesheften

Paarse Strandloper op een mosselbank

jonge Scholeksters

Steenloper

Een dagje Amsterdam

Zaterdag 17 januari 2015: het is landelijke watervogeltellingdag vandaag. Past niet op het scrabblebord. Voor het vierde of vijfde jaar tel ik nu een deel van de binnenstad van Amsterdam, met als hoogtepunten in die jaren een Tafeleend en wat Kuifeenden, dus dan weet je het wel. Niet veel aan, zeker niet gezien de tijd die je erin investeert. Dan maar genieten van het weer en de kijkjes in de stad. Vele kilometers leg ik af langs de grachten, ik heb wel een economische manier gevonden door op de bruggen zowel voor als achter te tellen en dan door te steken naar de volgende gracht.
Geen hoogtepunten deze keer, wel twee Stormmeeuwen en een Aalscholver in prachtkleed. Hij is dan ook prachtig!
Bij mij thuis zet ik nog wat tuinsoorten op de foto.

Siberië in Westgaarde

Vrijdag 16 januari 2015: ook in sombere tijden heb je af en toe lichtpuntjes. Vandaag is het prachtig mooi weer en na in de fitnesszaal (mijn favoriete les was vol!, ik mocht er niet meer in) gecrosstraind te hebben en door de dienstdoende trainer mijn schouder te hebben laten lostrekken ("maar kun je dan je camera niet anders vasthouden?") stap ik na de koffie op de fiets en ga naar onze westelijke begraafplaats. Achter een compacte zwarte stoet fiets ik langzaam door de poort en zet mijn fiets weg. Bij de gebouwen inspecteer ik wat dennebomen, want daar zit de Siberische tjiftjaf in. Ik zie hem niet en dwaal wat over een omheind grafveld. Er wordt door de bezoekers nogal eens gevoerd, de silo's hangen vol aan de takken en trekken zangvogeltjes. In de verte roept een Groene specht. Na een rondje gewandeld te hebben kom ik op een door dennen omzoomd parkeerplaatsje, er staan twee mannen met kijkers en een vogelgids. Ik fotografeer wat tjiftjaffen en goudhaantjes, praat met twee kraaien die net de auto uitkomen en richt mijn aandacht dan weer op de vogelaars die wat langer naar een boom kijken. Ik richt mijn kijker en zie de Siberische tjiftjaf. Geen geel op te vinden. Nogal afgedwaald, want hij hoort om deze tijd in India te zitten. Hij is bepaald niet schuw en komt lager in de boom in zijn zoektocht naar insekten. Dan vliegt hij naar een andere den, en ik hoor zijn roepje, de zogenaamde 'piepkuikenroep'. Door die roep weet ik het zeker, een Siberische tjiftjaf.
Een groter rondje over het terrein, ik wil nog wel wat anders zien. Uitkijkend naar een Groene specht hoor ik een zangroepje dat ik niet ken en ik tuur naar de top van een boom. Zou het? Als ik me wat verplaats springt mijn hart op, daar zit een man Appelvink in de zon! Nog wel achter de takjes maar als ik  behoedzaam een paar stappen naar links doe heb ik goed zicht. Yes!
Via een omweg terug naar de fiets. Dan verschijnt in mijn ooghoek iets groots dat verderop in een boom gaat zitten. Duif? Nee, een dame Sperwer die zich gaat zitten poetsen, het geklik van mijn camera wel hoort en af en toe zoekt, maar niet gealarmeerd raakt. En zo maak ik tussen al die takken en twijgen door leuke foto's van haar.

Goudhaantje

Tjiftjaf

Siberische tjiftjaf

Appelvink

Sperwer

Burgemeester

Zondag 11 januari 2015: afgevallen takken, overal. Worstelend tegen een wind met stormkracht fiets ik noordwestwaarts, naar het Gerbrandypark. Er wordt al een paar dagen een Kleine Burgemeester gemeld, in de burgemeestersbuurt van Amsterdam. Mijn nieuwe lens gaat vandaag zijn eerste foto's buiten maken.
Plakken brood vliegen de straat over, voortgejaagd door de wind. Het is een bekende vogelaarstruc: lok meeuwen met brood, Euroshopper voldoet. In Albert Heijn op IJburg is vandaag geen goedkoop brood meer te verkrijgen. Een stuk of wat vogelaars klitten bij elkaar, ik groet een paar mensen en fiets verder, want zoeken is met deze storm beter dan wachten. Al snel zie ik de Kleine Burgemeester, temidden van vele andere meeuwen. Hij vliegt van me af, en na een paar minuten weer naar me toe en over me heen. Ik fiets weer terug, de laatste zak brood wordt inmiddels aangebroken. Het levert wilde taferelen op, met krijsende meeuwen in de hoofdrol. De Kleine Burgemeester laat zich niet onbetuigd. Hond Saartje blijft braaf in haar mandje achterop een geparkeerde fiets zitten. Haar bazin lijkt achter de muziek aan.
Voor de wind vlieg ik naar huis.

Kleine Burgemeester

Kokmeeuwen

Stormmeeuw

Zilvermeeuw