Slechtvalken ringen

Woensdag 7 mei 2014: deze tijd van het jaar is nogal hectisch voor roofvogelringers, er worden veel kuikens gemeten, gewogen en van unieke ringen voorzien. Over het nut van het ringen van vogels zijn de meningen verdeeld. Ik weet niet precies wat ik ervan moet vinden, maar de aandacht die het in ieder geval genereert voor de hachelijke positie van de roofvogels in Nederland vind ik positief.
De Slechtvalken doen het de laatste paar decennia goed hier, er is voldoende hoogbouw om te broeden en er is voldoende voedsel. In Amsterdam worden drie nestkasten gemonitord, en de vier kuikens van de Hemcentrale zijn oud genoeg om vanavond geringd te worden.
Ik arriveer wat vroeger omdat ik de adulte Slechtvalken graag wil fotograferen, en het om half zeven 's avonds nog net kan omdat de zon nog wat schijnt. Ik heb geluk, er zeilt eentje op de wind, beetje hoog maar je kunt niet alles hebben. Dan verschijnt er een autootje van de beveiliging en word ik beknord omdat ik niet zomaar over het terrein mag lopen. Ik meld me bij de contactpersoon en het wachten is op de andere genodigden en de ringer. Het duurt een poosje omdat de ringer niet in één keer zijn veiligheidscertificaat haalt bij de receptie in het poortgebouw. Als je denkt dat je zomaar naar binnen mag heb je het mis.
Een paar van ons halen de kuikens op. Een stuk met de lift, een aantal trappen en dan de kooiladder, gelukkig is het er maar één, want met een helm op en veiligheidsschoenen aan, plus een rugzak op en een camera om is het lastig manoeuvreren. In het volgescheten en met prooiresten bezaaide hok klitten de vier kuikens bij elkaar. De opening naar buiten wordt afgesloten, ook al zijn de kuikens nog te klein om in paniek naar buiten te springen. Ze zijn net gevoerd en hebben volle kropjes. Een paar foto's, en dan gaan de kuikens een voor een in een stoffen tasje. Halverwege de kooiladder naar beneden krijg ik een tasje aangereikt, en met wat later een slechtvalkwijfje blijkt te zijn wandel ik naar het dienstengebouw waar de ringsessie plaatsheeft. Pa en Moe Slechtvalk vliegen gealarmeerd rond bij de kast, hun krijsen schrikt een Buizerd op die een goed heenkomen zoekt.
De ringer neemt de tijd om alle aanwezigen tekst en uitleg te geven over wat hij precies gaat doen en om vragen te beantwoorden. Dan haalt hij kuiken 1 uit zijn tasje. Er wordt van alles gemeten, de lengte van de hand (vleugel), van vleugelpen 8, van de poten lengte en dikte, en de lengte van de klauw, met en zonder nagel. Van te voren heeft het tasje aan een unster gehangen, voor het gewicht, en het eerste kuiken blijkt een flinke man te zijn. Afhankelijk van de sexe wordt er een 9 of een 11 millimeter pootring aangemeten. Vrouwtjes zijn in dit geval groter dan mannetjes. En zo passeren alle kuikens de handen van de ringer, niet zonder krijsprotest, maar een stukje van het stoffen tasje over de kop brengt de rust weer terug.
Vier gezonde slechtvalkkuikens worden weer teruggezet in hun nestkast, drie jongens en een meisje. Als we even later uit het raam kijken zien we moeder Slechtvalk al weer op het uitvliegrooster zitten.

Slechtvalk

Slechtvalkkuikens

Slechtvalkkuiken met volle krop