donderdag 27 augustus 2015

Roze spreeuw

Maandag 24 augustus 2015: vandaag wordt mijn neefje 60 jaar. Ik heb twee jongere neven, en omdat wij de jongsten waren van de grote schare neven en nichten kan ik alleen in verkleinwoorden denken. Nog steeds.
Ik loop in de duintjes bij de Zuidpier en bekijk de groep spreeuwen. Ze vliegen tussen de duindoorns heen en weer, af en toe opgeschrikt door een mens of hond. Een roze spreeuw zie ik er niet tussen. Toch is die gemeld vanochtend, het bamboegeluid uit mijn telefoontje maakte mij erop attent. Voor de zekerheid maak ik foto's.
Op de pier zijn een paar leuke dingen te zien, heel zoetjesaan begint de vogeltrek. De witte stuit van een tapuit licht op, en helemaal aan het einde, onderaan de vuurtoren, vertoont een aangevlogen fitis zijn knalgele kleur. Het lijkt wel of noordelijke vogels helderder gekleurd zijn. Twee kanoeten zijn er ook hun maag aan het vullen.
Een aantal driemasters en een duikboot varen de zee op, het staartje van Sail 2015.
Op de laptop zie ik dat mijn camera meer gezien heeft dan ik. De roze spreeuw staat een paar keer op de foto.

Roze spreeuw

Tapuit
Bontbekplevieren
Fitis


Kanoet


Duikboot vaart uit
Driemaster langs de hoogovens

Regenwulp

Vossen, eindelijk!

Vrijdag 21 augustus 2015: T. heeft wilde plannen. Met de fiets op de trein, uitstappen in Heemstede en dan peddelen naar Panneland. Voor zijn bucketlist: velduil, vossen en nog iets wat ik vergeten ben. Als ik bij station Heemstede sta, en al diverse sms-jes heb ontvangen en gestuurd, belt T. dat hij nog maar tot Sloterdijk is gevorderd. Als je met je fiets weer uit de lift gaat omdat er een vrouw met kinderwagen arriveert, ja, dan werkt je hoffelijkheid toch wel erg tegen. Ik fiets door naar Panneland om daar alvast op het terras koffie te gaan drinken. Hordes wielrenners willen passeren op het smalle fietspad, maar ik ben niet van plan om me door hun gebel en geroep aan de kant te laten dirigeren. Als je voorbij wilt, moet je wachten op een goede gelegenheid, ik heb geen zin in valpartijen. Ze mogen bovendien ook op de weg rijden.
T. arriveert na een reis van twee uur en is toe aan koffie. Dan lopen we de duinen in terwijl het heel zachtjes regent. Op een duintop waar we even gaan zitten voor het mooie overzicht neemt een goudoogdaas me te pakken. Niks te zien verder. Op mijn telefoontje zoek ik op waar iemand de vorige dag mooie foto's heeft gemaakt van vossen en we lopen dwars door de bossen die kant op. T. vindt een prachtige 9e handpen van een havik. Even verder laat een jonge buizerd zich fotograferen, juvenielen zijn gelukkig nog wat afwachtend.
We zijn niet in ons eentje op de plek waar notabene bordjes geplaatst zijn met het opschrift: vossen niet voeren. En ja, we zien een vos. Die heeft kennelijk goede ervaringen met mensen, want ze zoekt ons op en is totaal niet schuw. Toch eigenlijk niet wat je wilt zien, maar de camera's maken overuren. Je kunt de snorharen tellen.
Als we teruglopen zie ik in de verte nog een vos. Hij ziet ons ook en komt naar ons toe, T. maakt foto's vanuit kikkerperspectief. Dit is een leukere ontmoeting want we zijn alleen. Dat geeft wat minder een dierentuingevoel.
We vieren het afstrepen van de bucketlist op het terras in de zon, met bier en eten.

jonge Buizerd
Vos







rugzakvos



Boompieper

Damherten
Heivlinder
jonge Kleine karekiet
Parelstuifzwam

maandag 10 augustus 2015

Koninklijke Keizersmantels

Donderdag 6 augustus 2015: waarom we geen bejaardentoegangspasjes voor 60-plussers voor de Amsterdamse Waterleidingduinen hebben aangeschaft is een raadsel. Ze kosten maar 5,50 euro, dan mag je het hele kalenderjaar binnen de omheiningen wandelen. Wij betalen steeds gewoon een dagkaartje, 1,50 euro. Da's ook bijna niks overigens.
Mijn vogelvriend T. is met pensioen gegaan. Dat gaat wat worden, de komende jaren. Alle kans nu om een vos op de foto te zetten. Vandaag gebeurt dat nog niet, maar: tijd zat. Zou je denken. Waarom hebben bejaarden dan toch altijd haast? Ze staan weer wèl een half uur voor de vertrektijd van de trein op het perron klaar. E. liep daar T. tegen het lijf en riep: "doe mijn vrouw de groeten!", wat T. meteen deed toen ik hem van ons stationnetje oppikte.
We lopen nog geen honderd meter of de eerste Keizersmantel fladdert al in ons gezichtsveld, een mooie man. De Nikon en de Canon klikken unisono. Struinen mag in de AWD, dus lopen we dwars door het bos waar een Groene specht lacht. T. lacht terug en de specht is nieuwsgierig, dus na een minuut of vijf zien we hem tegen een boomstam hangen. Het is een juveniel. Juvenielen zijn toch wat onbekommerder zal ik ook de komende dagen merken, de gevaren van het bestaan zijn hun nog niet duidelijk. Het IJsvogeltje roept en jakkert over het stromende water in het betonnen kanaaltje, de chloorgoot zei iemand ooit tegen mij. Het is ondiep en smal, in een V-vorm, en het water is kristalhelder waardoor je de visjes goed kunt volgen. Damherten drinken aan de oever ervan en springen er soms, met een tussenlanding in het water, overheen.
Als we in de schaduw een boterham zitten te eten zien we aan de overkant een ruzie tussen twee Grote bonte spechten. Vechtend rollen ze van de heuvel af. Als T. zijn camera pakt om het tafereel te fotograferen wordt hij in zijn hand gestoken door een wesp. Die zat daar kennelijk te rusten. Au.
Op diverse plekken fotograferen we Keizersmantels, ze verspreiden zich dit jaar weer verder over het gebied. Een Boomvalk is aan het jagen en ook een Torenvalk vliegt over. Die zie ik de laatste tijd steeds minder.
T. trakteert me op koffie en appelgebak. Ik vind een twee-euro-stuk. Is het parkeren ook weer betaald.




Keizersmantel man
Argusvlinder

Groene specht juveniel
Damhert
vechtende Grote bonte spechten



Keizersmantel man, zie de openstaande geurstrepen
Distelvlinder

Kleine vuurvlinder
Keizersmantel vrouw
Kleine parelmoervlinder
Torenvalk